De súpeto, o bebé botouse a chorar.
Óscar arrolouno, colleuno no colo...
pero non acougaba. Cantoulle unha nana,
paseouno pola casa... Non serviu para nada!
Este conto lémbranos a maxia existente
na posibilidade de aleitar, grazas á mirada
inocente e divertida dun neno. Deste xeito,
tamén se incide na normalización da lactación
que aparece contextualizada e normalizada
como parte intrínseca da vida dos nenos,
das súas familias e da sociedade.