Na madurez, Toño Figueroa, descendente da última aristocracia do país, mantén unha dobre vida na intimidade da súa memoria. Lembra a diarioas súas primeiras veces e habita sen descanso a pasada mocidade: osexo, as grandes mentiras familiares, os trens que se foron perdendo.Móvese con cinismo e incredulidade no convulso ambiente político daGalicia do posfranquismo; a súa conciencia social remata no seu propio corpo e o das mulleres coas cales aprende a descubrilo. Ou iso nosquere facer crer. Ata que Toño e os seus amigos chegan á solitariapraia de Calabarda, un paraíso aberto ao océano onde se pode ser libre dun xeito novo: sen roupa. Nun extremo da praia, os arqueólogosdescobren un castro ancestral. Noutro, os veciños soñan con leiras demillo en que agromen os chalés. E no medio, Toño únese a unha grea denudistas dispostos a todo para manteren os seus coiros ao sol. ManuelGago ofrécenos en «Nus» un retrato irónico e irreverente dacontraditoria Galicia de comezos da década de 1980 a través dasaventuras sexuais dun crápula tan cínico como tenro.
-5%
-5%
